6 thoughts on “ก้าวแรกที่เดินเข้าหอสมุด”

• เมื่อไม่อยากให้คุณยายว่าแม่ ก็ต้องขยันมากๆ ยายชอบคนขยัน แต่ต้องฉลาดด้วยนะ เรานะฉลาด เก่ง เรื่องบางเรื่องอยู่แล้ว แม่เราชอบมาก(งาน Out door ) แต่เพื่อนๆรอบข้าง เขาบอกว่าเก่งก็จริงอยู่ แต่ต้องขยันงาน In door ด้วยซิ คิดว่าต่อไปยายคงไม่ได้ยินอีกนะเรื่องหไม่ขยัน

• คิดถูกแล้วค่ะ ที่ว่าห้องสมุดก็เหมือนบ้านของเรา เพื่อนร่วมงานก็เหมือนพี่ๆ น้องๆ หากเราทำให้บ้านเราดูดี เราก็อยู่อย่างสบายทั้งใจและกาย มาช่วยสร้างบ้านของเราให้น่าอยู่กันเถอะ

• ดีมากเลยน้อง เจ้ว่าอยู่กันแบบครอบครัวมันอบอุ่นดี ช่วยกันทำงาน หางานทำอย่าให้มือว่าง จนใครใครอิจฉาเราว่าทำไมไม่เหลืองาน ให้คนอื่นทำบ้างเลย โอโห้ บ้านนี้มีแต่คนขยัน

• แม่เข้าใจว่าหนูคงไม่ชอบงานที่ทำอยู่ ก็เหมือนกับตอนเด็กๆ ที่หนูไม่ชอบกินผัก แต่แม่ก็มักจะป้อนแล้วบอกอยู่เสมอว่ามันมีประโยชน์มากนะ ส่วนเวลาที่แม่ซื้อของที่หนูชอบหนูก็จะกินซะพุงกาง… แต่พอโตขึ้นหนูก็จะรู้ว่าผักมันมีประโยชน์อย่างไรและสิ่งที่ชอบบางครั้งแม่ก็ไม่สามารถซื้อได้บ่อยๆ เพราะมันแพงเหลือเกิน
  แม่มีลูกหลายคน ลูกแต่ละคนก็แตกต่างกันอย่างหนูเป็นแฝดยังไม่เหมือนกันเลย บางคนก็สามารถตั้งหลักปักฐานได้อย่างมั่นคง บางคนก็ยังต้องคอยดูแล บางคนก็ไม่อยากให้ดูแล บางคนก็ดื้อ บางคนก็แอบดื้อ บางคนชอบหนีเที่ยว บางคนนอนตื่นสาย บางคนช่างพูด บางคนไม่พูด บางคนขี้ใจน้อย บางคนเดือนช้า บางคนเดินเร็ว ฯลฯ แต่แม่ก็ดีใจที่ทุกคนรักกัน และรักที่จะสร้างบ้านของเราให้สวยงาม… แค่นี้แม่ก็มีความสุขแล้ว
  ส่วนคุณยายนั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักเท่าไร แม่ก็ยังเป็นเด็ก… เป็นลูกของคุณยายเสมอ คุณยายว่าแสดงว่าคุณยายรักและเป็นห่วงแม่ เพราะคุณยายก็ไม่อยากให้ใครๆ มาว่าลูกของคุณยาย เหมือนกับที่แม่ไม่อยากให้ใครๆ มาว่าลูกของแม่ และก็เหมือนกับที่หนูไม่อยากให้คุณยายว่าแม่ หนูโตแล้วต้องดูแลตัวเองและพี่น้องด้วยนะครับ…. จากแม่

• เดี๋ยวจะเหลาไม้เรียวเอาไว้ให้ครับ พี่ปอง…..ลูกคนไหนดื้อมากๆ จะได้หวดก้นสักทีสองที

• ชัยเอ๋ย ยายอ่านคำพร่ำสอนของแม่หลานแล้ว น้ำตาพาลจะไหล เห็นไหมแม่รักเธอมากที่สุด อาจมากกว่าลูกคนอื่นๆด้วยซ้ำ งานอะไรที่ไม่ชอบ ก็ต้องฝืนหน่อย เพราะเป็นหน้าที่ คิดเสียว่ากำลังจับ และเรียงขนมเค้กก็แล้วกัน (เกี่ยวกันไหมนี่)