4 thoughts on “ชำเลืองเขา…แล้วแอบฝัน.”

• น้องหนึ่งฝันอะไรบ้างจ๊ะ ขยายหน่อยสิ

• 1.เคาน์เตอร์ทางเข้าเตี่ยกว่านี้สักหน่อย เห็นเจ้าหน้าตรวจกระเป๋าทีแทบขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์เชียว นศ.เวลายกกระเป๋าหนักให้ตรวจก็ลำบากวางที่กระจกแทบแตก เจ้าหน้าที่ผู้หญิงตัวเตี้ยยิ่งลำบากชโงกซะน่าสงสาร เวลานักศึกษาเดินผ่านไม่ชโงกก็มองไม่เห็นว่าถืออะไรมาบ้าง
  2.เคาน์เตอร์ยืม-คืนก็สูง เวลายกหนังสือหลายเล่มหนักๆ ก็ลำบากทั้งเจ้าหน้าที่และผู้ใช้บริการ เวลาขึ้นมาอยู่ลืมทุกที นึกว่าเป็นผู้พิพากษา (เจ้าหน้าที่ผู้ปฎิบัติงานก็พูดหลายคน)ช่วยๆ กันไป

• น้องงงงงงงงงหนึ่งงงงงง คงต้องฝันอีกนานนนนนนนนะฮ๊า

• น้องหนึ่งคงตอบแอบฝันไปอีกนานจริง ๆ เพราะเท่าที่หอสมุดฯ จัดหาโซฟาอย่างดี อย่างหนา ยังเอาไม่อยู่เลย เพราะ นศ.มศก.ของเราไม่ช่วยกันรักษา ไม่ช่วยกันถนุถนอม ตอนนี้บ้างก็ขาหัก บ้างก็เบาะแตก บ้างก็เบาะนั่งยุบ โดยเฉพาะที่ชั้น 2 อาคาร ม.ล. ปิ่นฯ เสียหายหลายตัว สำหรับโซฟา ชั้น 1 อาคาร ม.ล. ปิ่นฯ ที่เป็นสีขาว สีดำ ก็เริ่มจะชำรุดไปบ้างแล้ว สีขาวเป็นสีงาช้างแล้ว และสีดำมีรอยปากกาเจาะเป้นรู ทุกอย่างที่ชำรุด เสียหาย เปิดงบประมาณหน้า พี่ตาต้องนำไปเข้าโรงซ่อมแล้วหละ ตอนนี้ยังซ่อมอะไรไม่ได้ (เพราะเงินหมดแล้วและก็ปิดงบฯ ไปแล้ว)
  ความจริงหอสมุดฯของเราก็พยายามจะหาอะไร สวย ๆ งาม ๆ มาจัดตกแต่งให้สวยงาม แบบเท่ ๆ เก๋ ๆ แต่ก็ไม่ใช่ดูหวานจนเกินไป พี่ตาเห็นรูปที่น้องหนึ่งถ่ายมารู้สึกชอบมาก ๆ เลยนะ แต่ก็คงได้แต่แอบฝันเหมือนกับน้องหนึ่งนั่นแหละ