…ร้อยเรื่องเล่า ไม่เท่าภาพเล่าเรื่อง… ในเชิงประวัติศาสตร์ ภาพเป็นหลักฐานชั้นต้นๆ ที่นับว่ามีความน่าเชื่อถือได้ค่อนข้างสูง ในภาพ ๑ ภาพ บอกได้ตั้งแต่ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร แต่จะบอกอย่างกว้าง อย่างแคบก็ขึ้นกับองค์ประกอบที่อยู่ในภาพ เช่น การถ่ายภาพคนบอกเล่าได้ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม บอกสมัยนิยมบอกยุคเวลาได้ระดับหนึ่ง หลายคนอาจสงสัย อ้าวววว แล้วถ้าเค้าแต่งตัวย้อนยุค อ๋อ!!! ก็ดูจากวัสดุบันทึก เทคนิคการบันทึก ชนิดการบันทึก และ ฯลฯ โดยเฉพาะภาพที่บันทึกเหตุการณ์ เรื่องราว “ตามธรรมชาติ” ของเหตุนั้นๆ ประเภทแบบนี้ก็คงมิต้องพิสูจน์แซบบบ เพราะไม่ได้มีการแต่งเติมองค์ประกอบ หรือ เรียกอย่างอินเทรนด์นิดสสสสนุงก็ ไม่ใช่ภาพสร้าง หรือ สร้างภาพไง อิอิอิ ^^
เกิดอะไรขึ้น พี่แมวกดที่ สัมฤทธิ์ภาพ พบ กาญจนา (กรร) เขียนความเห็น พี่แมวก็เลยเม้นต์ต่อเป็นคนที่ 2 แต่ไม่พบที่นี่ อยากอ่านว่าเม้นต์ อะไรติดตามเอาเองนะจ๊ะ
จริงของป้าแมว ป้าแมวไปคลิ๊กที่มุมซ้ายของภาพ ที่ระบุว่า SAMRIT ภาพ ป้าเลยหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง พร้อมๆ กับน้องกาญ อันนี้ก็มิแซบบบ ว่าด้วยเหตุอันใด แอ็ดมึน…เอ้ยยยยยย แอ็ดมิน ช่วยเล่าแจ้งเหตุที่มา และที่ไปนิดสสสนุง ก็ดีน๊าาา ไหนๆ ก็ไหนๆ ตามไปถึงมิตินั้นแระ เอาเมนท์ของท่านป้ากะท่านน้อง มาแปะแถวนี้ให้ชั่วคราวพลางๆ ไปก่อนละกัน แอ็ดมินมีเวลาก็สงเคราะห์ต่อละกันเน้อ น้องกาญว่าไว้ ดั่งนี้ Kanchana_Kan Says: June 28th, 2011 at 9:19 PM…..edit comment ได้บรรยากาศเลยเพื่อนเรา นึกถึงเนื้อเพลง “ยามเมื่ออยู่ริมฝั่งชล ….. คุณ(หมา) ยลทุกยามเย็น” เราก็ชอบถ่ายภาพนะ แต่ไม่สวยเหมือนอย่างภาพนี้ มือสั่น ทำให้ภาพที่ออกมาไหว ต้องถ่ายมากกว่า ๑ ภาพ แล้วมาเลือกเอา ท้องฟ้า เวลาไหน ๆ ท้องฟ้า ก็จะไม่เหมือนกันเกิดจากธรรมชาติจริงๆ ดูแล้วมีความสุข ป้าแมวว่าไว้ ดั่งนี้ P’ Maew Says: July 2nd, 2011 at 12:07 PM…..edit comment ภาพสวยมากๆ ฝากตรวจสอบว่ามีการจัดประกวดภาพถ่ายที่ใดบ้าง หรือหากพบ รศ.วินัย ผู้นำพลมาที่หอสมุดนำภาพนี้ให้ท่านวิจารณ์ด้วยว่า เป็นอย่างไร ที่จริงสัมฤทธิ์ เก่งหลายเรื่องนะทั้งงาเอกสารที่รับผิดชอบ /ปฏิบัติงานตามภาระที่มอบหมาย งานอดิเรกเช่น งานร้องเพลง งานฝีมือการสานหรือถัก(ลวดเป็นรูปสัตว์)ซึ่งรับการถ่ายทอดองค์ความรู้จากลุงผู้หนึ่งจากคณะวิทยาศาสตร์ ผู้เกษียณอายุราชการแล้ว (ดูสัตว์ทุกตัวได้ ณ บริเวณสวนหน้าหอสมุด มีทั้งนกยูง กวาง กระต่าย อื่นๆ)ถ่ายรูปยังสวยและดีอีก นี่แหละบุคลากรของหอสมุด สำหรับ Mr’V นั้น เก่งอยู่แล้ว ผู้นำน้องๆที่มีภาวะผู้นำอยู่ในระดับสูง นำมาแบ่งปันอีกนะ
…ร้อยเรื่องเล่า ไม่เท่าภาพเล่าเรื่อง…
ในเชิงประวัติศาสตร์
ภาพเป็นหลักฐานชั้นต้นๆ ที่นับว่ามีความน่าเชื่อถือได้ค่อนข้างสูง
ในภาพ ๑ ภาพ บอกได้ตั้งแต่ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร
แต่จะบอกอย่างกว้าง อย่างแคบก็ขึ้นกับองค์ประกอบที่อยู่ในภาพ เช่น
การถ่ายภาพคนบอกเล่าได้ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม
บอกสมัยนิยมบอกยุคเวลาได้ระดับหนึ่ง
หลายคนอาจสงสัย อ้าวววว แล้วถ้าเค้าแต่งตัวย้อนยุค
อ๋อ!!! ก็ดูจากวัสดุบันทึก เทคนิคการบันทึก ชนิดการบันทึก และ ฯลฯ
โดยเฉพาะภาพที่บันทึกเหตุการณ์ เรื่องราว “ตามธรรมชาติ” ของเหตุนั้นๆ
ประเภทแบบนี้ก็คงมิต้องพิสูจน์แซบบบ เพราะไม่ได้มีการแต่งเติมองค์ประกอบ
หรือ เรียกอย่างอินเทรนด์นิดสสสสนุงก็ ไม่ใช่ภาพสร้าง หรือ สร้างภาพไง อิอิอิ ^^
อยากไปนั่งตรงกลางที่มีที่ว่าง แล้วเอาแขนโอบรั้งไว้ทั้งสองตัว..โดยไม่ต้องพูดกัน..หงิง..หงิง
5555 ตัวขวาเค้ากะลังงอน พี่พัชจะมาเชื่อมสัมพันธ์ น่ารักดีเนอะ แต่ใครถ่ายน่ะน้องสัมฤทธ์เหรอ
อยากเป็นพระอาทิตย์ จะได้มองเห็นหน้าของดาราคู่นี้จัง 🙂
” ภาพก็ว่าโดนใจแล้ว แต่บทกวี โดนใจยิ่งกว่า “
เกิดอะไรขึ้น พี่แมวกดที่ สัมฤทธิ์ภาพ พบ กาญจนา (กรร) เขียนความเห็น พี่แมวก็เลยเม้นต์ต่อเป็นคนที่ 2 แต่ไม่พบที่นี่ อยากอ่านว่าเม้นต์ อะไรติดตามเอาเองนะจ๊ะ
จริงของป้าแมว ป้าแมวไปคลิ๊กที่มุมซ้ายของภาพ ที่ระบุว่า SAMRIT ภาพ
ป้าเลยหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง พร้อมๆ กับน้องกาญ อันนี้ก็มิแซบบบ ว่าด้วยเหตุอันใด
แอ็ดมึน…เอ้ยยยยยย แอ็ดมิน ช่วยเล่าแจ้งเหตุที่มา และที่ไปนิดสสสนุง ก็ดีน๊าาา
ไหนๆ ก็ไหนๆ ตามไปถึงมิตินั้นแระ เอาเมนท์ของท่านป้ากะท่านน้อง มาแปะแถวนี้ให้ชั่วคราวพลางๆ ไปก่อนละกัน แอ็ดมินมีเวลาก็สงเคราะห์ต่อละกันเน้อ
น้องกาญว่าไว้ ดั่งนี้
Kanchana_Kan Says:
June 28th, 2011 at 9:19 PM…..edit comment
ได้บรรยากาศเลยเพื่อนเรา นึกถึงเนื้อเพลง “ยามเมื่ออยู่ริมฝั่งชล ….. คุณ(หมา) ยลทุกยามเย็น” เราก็ชอบถ่ายภาพนะ แต่ไม่สวยเหมือนอย่างภาพนี้ มือสั่น ทำให้ภาพที่ออกมาไหว ต้องถ่ายมากกว่า ๑ ภาพ แล้วมาเลือกเอา ท้องฟ้า เวลาไหน ๆ ท้องฟ้า ก็จะไม่เหมือนกันเกิดจากธรรมชาติจริงๆ ดูแล้วมีความสุข
ป้าแมวว่าไว้ ดั่งนี้
P’ Maew Says:
July 2nd, 2011 at 12:07 PM…..edit comment
ภาพสวยมากๆ ฝากตรวจสอบว่ามีการจัดประกวดภาพถ่ายที่ใดบ้าง หรือหากพบ รศ.วินัย ผู้นำพลมาที่หอสมุดนำภาพนี้ให้ท่านวิจารณ์ด้วยว่า เป็นอย่างไร ที่จริงสัมฤทธิ์ เก่งหลายเรื่องนะทั้งงาเอกสารที่รับผิดชอบ /ปฏิบัติงานตามภาระที่มอบหมาย งานอดิเรกเช่น งานร้องเพลง งานฝีมือการสานหรือถัก(ลวดเป็นรูปสัตว์)ซึ่งรับการถ่ายทอดองค์ความรู้จากลุงผู้หนึ่งจากคณะวิทยาศาสตร์ ผู้เกษียณอายุราชการแล้ว (ดูสัตว์ทุกตัวได้ ณ บริเวณสวนหน้าหอสมุด มีทั้งนกยูง กวาง กระต่าย อื่นๆ)ถ่ายรูปยังสวยและดีอีก นี่แหละบุคลากรของหอสมุด สำหรับ Mr’V นั้น เก่งอยู่แล้ว ผู้นำน้องๆที่มีภาวะผู้นำอยู่ในระดับสูง นำมาแบ่งปันอีกนะ