วันหนึ่งเมื่อปลายปีที่ผ่านมา…
อุแม่เจ้า!! ห้วงเวลาทอดห่างนี่มันช่างยาวไกลเหลือเกิน

เรื่องของเรื่องคือ อิฉันขึ้นต้นบทความนี้ค้างเติ่งไว้
ตั้งแต่ประมาณกลางเดือนธันวา และ “ว่าจะ” มาหลายเพลา
จนวันนี้(2 ก.พ.57) วันที่ได้ไปใช้สิทธิ ด้วยเสรีภาพ ตามหน้าที่ในฐานะพลเมืองไทย
ภายใต้การปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข

ซึ่งว่าไปเรื่องที่บ่นข้างต้น ไม่มีอันใดข้องเกี่ยวกับขึ้นต้นบทความที่จะว่าต่อ
หรือหากจะพยายาม (แถ) …