ถ้ามีคำถามว่าคนเราเกิดมาทำไม เราก็คงตอบไม่ได้เหมือนกันว่าเกิดมาทำไม บางคนอาจตอบว่าเกิดมาใช้กรรม แต่ที่เคยอ่านพบและได้ยินมาคือเกิดมาเพื่อให้มนุษย์เราได้แก้ตัวโดยการหมั่นสร้างความดี ทำแต่กรรมดีจะได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดี และเมื่อได้มาอ่านพบเรื่องของเส้นทางที่จะนำไปเกิดในภพภูมิต่าง ๆ จึงขอนำมาให้อ่านกันเป็นแนวทางได้ปฎิบัติ
มนุษย์ และสรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อยังไม่สิ้นกิเลสคือ ยังไม่บรรลุธรรมตั้งแต่โสดาบันขันไปจนถึงสูงสุด คือ บรรลุเป็นพระอรหันต์ จะต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน 31 ภูมิ อาทิ อรูปพรหม (สูงสุดในวัฎสงสาร) รูปพรหม เทวดา มนุษย์ สัตว์เดรัจฉาน เปรตอสุรกาย และนรก (ต่ำสุดในวัฎสงสาร)
เส้นทางที่นำไปเกิดในภพภูมิต่างๆ นั้นมี 7 สายคือ
ทางสายที่ 1 ทางไปนรกได้แก่ โทสะ ซึ่งเกิดจากความถือตัวถือตน ความรู้สึกว่าตัวเด่นกว่าเขาตัวด้อยกว่าเขา เมื่อถูกกระทบเข้าก็เกิดความไม่พอใจ โกรธ อิจฉาริษยา หากระงับไม่ได้แล้ว สัตว์ทั้งหลายมักทำความชั่ว ความไม่ดีต่างๆ ทำให้ได้รับผลกรรมที่เจ็บปวดทรมานในนรกเป็นสิ่งมีชีวิตมากมายนัก คือคนเราถ้าเจ็บปวดมากจนทนไม่ไหวก็แค่ตายความเจ็บปวดก็หายไปเองแต่ทรมานในนรก ต้องเจ็บปวดทรมานไปเรื่อย ๆ เป็นแสนเป็นล้านปีแล้วแต่กรรมที่ทำไว้ แม้อยากตายให้พ้นความทรมานเหมือนสิ่งมีชีวิตก็ไม่ได้
ทางสายที่ 2 ทางไปเปรตอสุรกาย ได้แก่ โลภะ คือมีแต่ความโลภ ความตระหนี่ ไม่ยอมทำบุญหรือช่วยเหลือคนอื่น ดังนั้นเวลาตายไปก็หิวโหยเพราะไม่มีบุญสะสมไว้เลย ต้องวนเวียนขอส่วนบุญจากคนอื่นๆ อยู่นานทีเดียว จนกว่าจะหมดหมดกรรม
ทางสายที่3 ทางไปสัตว์เดรัจฉาน ได้แก่ โมหะ คือ ความหลง ความเขลา ความโง่ เกิดจากความลุ่มหลงในกิเลส และสิ่งยั่วยวนต่าง ๆ ส่งผลให้ไม่รู้บาปไม่รู้บุญ จึงทำความไม่ดีต่าง ๆ เช่นประมาท ทะเลาะวิวาท แก่งแย่งชิงดี เกียจคร้าน บ้ากาม ฯลฯ
ทางสายที่ 4 ทางไปมนุษย์ ได้แก่ ศีล 5 และกุศลกรรมบถ 10 ที่กายกรรมมี 3 ชนิดได้แก่ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ที่เป็นวจีกรรม มี 4 ชนิดคือ ไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพ้ดเจ้อ เป็นต้น
ทางสายที่ 5 ทางไปสวรรค์ ได้แก่ มหากุศล 8 คือ การทำบุญหลายๆอย่าง เช่น ให้ทาน ฟังธรรม เจริญกรรมฐาน ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สร้างโบสถ์ สร้างพระ สร้างโรงพยาบาล เป็นต้น 
ทางสายที่ 6 ทางไปพรหมโลก ได้แก่ การเจริญสมลกรรมฐาน ซึ่งเป็นการบำเพ็ญเพียรทางจิตโดยใช้สมาธิเป็นหลัก เป็นอุบายที่จะหยุดความฟุ้งซ่านแห่งจิตเช่น พรหมวิหาร 4
ทางสายที่ 7 ทางไปนิพพาน ได้แก่ การเจริญวิปัสสนากรรมฐาน อันมีรูปนามเป็นอารมณ์จนเห็นความเป็นจริงของสังขารว่า “ทุกสรรพสิ่งล้วนมีความไม่เที่ยง เป็นทุกข์และเป็นอนัตตา จนสามารถคลายความยึดมั่นในสภาวธรรมทั้งปวงลงได้”คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นของธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ดังนั้นเมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้วจึงนับว่ามีบุญอย่างหนึ่ง  จึงควรสร้างแต่กรรมดีกันยิ่ง ๆ ขึ้นไปเพื่อจะได้เกิดในภพภูมิที่ดีอีก
จาก ”ทาง 7 สาย โดย พระธรรมธีรราชมุนี (โชดก ญาณสิทธิ) วัดมหาธาตุ กทม.