สัจจะความจริงประการหนึ่งที่ทุกชีวิตที่มีวิญญาณครองต้องประสบคือ ความตาย แม้ชีวิตอื่นหรือจิตวิญญาณอื่นที่ไม่ได้มีลมหายใจ ไม่ได้มีวิญญาณครอง ก็ต้องแปรผันไปตามกฎแห่งอนิจจังทุกขัง อนัตตา แล้วสิ่งใดกันที่เราควรกระทำ ทั้งๆ ที่ทราบอยู่แน่ชัดแล้วว่า ในวันใดวันหนึ่งเราจะต้องตาย “ยิ่งอ่อนแอ ปัญหาต่างๆ ยิ่งได้ใจ” พลังแห่งความสามารถของมนุษย์ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในของแต่ละบุคคลมีมากมาย มหาศาล หากได้นำออกมาใช้คงเกิดประโยชน์ บุคคลนำพลังนี้มาใช้ได้อย่างเต็มที่ ความปรารถนายิ่งใหญ่เพียงไรย่อมสำเร็จได้อย่างแน่นอน
ชีวิตก็เหมือนกับเส้นกราฟ มีขึ้นแล้วก็มีลงเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา เรื่องที่เราต้องคำนึงคือ การรักษาใจของเราให้เป็นใจที่ดีตลอดเวลา ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ ถ้าใจเราดี ดวงของเราก็จะดี เพราะใจดีนี้มันจะคิด จะพูด จะทำแต่สิ่งที่ดี ให้พยายามระมัดระวังกาย วาจา ของตนเอง ดูใจของตนเองเสมอและพยายามที่จะสร้างความดี เพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจ มั่นใจในจุดยืนแห่งความดีของตนเองอยู่เสมอความรักที่ดีจะเป็นแรงบันดาลใจให้มีกำลังใจทำสิ่งที่ดี ต่างคน ต่างคิด ต่างจิต ต่างใจ จะพูดจะทำอย่างไรก็จะแสดงอะไรออกไปให้คิดถึงจิตใจคนอื่นๆ บ้าง ไม่มากก็น้อย
หนังสือเล่มนี้เป็นเส้นนำสายตาที่จะทำให้เรามีความสุขกับสิ่งที่เป็น อยู่กับสิ่งที่มีอย่างเป็นสุขเสมือนความทุกข์ถูกส่งมาให้เรารู้จัก “ความเข้มแข็ง”ตั้งความหวังไว้ว่า “เราจะทำแต่ความดีเท่านั้น” ทำเรื่องราวดีๆ เพื่อผู้อื่นเสมือนว่าเราได้ทำสิ่งดีเพื่อตนเอง มิคาดหวังกับเสียงชื่นชม เพียงความความหวัง และโอกาสจะได้กระทำสิ่งที่ดีต่างหาก ในขณะเดียวกันนั้นเรารักษาความรู้สึกของคนอื่น เราก็ไม่ลืมที่จะรักษาความรู้สึกของตนเองด้วย ตอนเราเป็นเด็กเราวิ่งเล่น เราล้มมาแล้วหลายครั้ง แต่จำได้ไหม ทุกครั้งที่เราล้ม เรายังลุกขึ้นได้เสมอ
จงจำไว้ว่า “ความสุขที่แท้จริงเคยเดินทางมาถึงเราก่อนความลำบาก”อย่ายอมแพ้ สายลมแห่งฤดูกาลสอนคนให้ต้องลุกขึ้นสู้ แม้ชีวิตจะตกอับเพียงใด แต่ชีวิตก็ยังมีลมหายใจ แห่งความฝัน ฝันที่จะไม่ยอมแพ้ ต่อจุดอับของชีวิต และห้วงเหวแห่งกายภาพ ในฝันนั้น เราต่างจินตนาการ ชีวิตอย่างบรรเจิด เติมเสริมรสชาติได้อย่างใจต้องการ ในชีวิตจริงของเรากลับเป็นแค่เพียงหิ่งห้อยหลงทางที่มีแสงเพียงลิบๆ ทว่าแสงของเราก็ส่องตัวเราให้ถึงจุดมุ่งหมายปลายทางได้ด้วย กำลังของตัวเราเองเพราะถึงที่สุดแล้ว “คนเราก็ต้องเดินด้วยลำแข้งของตนเอง” ขอเพียงแต่ในชีวิตมีการมองโลกในแง่ดีมีทัศนคติที่ดีเป็นองค์รวมของเรื่องราว มองความตั้งใจของตนเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ สามารถยิ้มได้ให้กับตัวเอง โดยไม่ตีโพยตีพาย เมื่อจุดหมายไม่เป็นอย่างที่เราคิดฝัน ชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับความร่ำรวย แต่ขึ้นอยู่กับการทำความพอดีต่างหาก ศิลปะการใช้ชีวิตอยู่ที่ความพอเพียงของแต่ละบุคคล ทั้งเปิดโอกาสให้ตนเองสร้างสรรค์แต่สิ่งใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน ได้ปล่อยใจ มองดูสิ่งนั้นด้วยทัศนะแห่งการเติมเต็ม ในมุมที่ขาดดูบ้างจะเป็นไร เพราะชีวิตมิได้มีแต่เรา คนเดียวบนโลก….
คนที่มีความสุขที่สุดในโลก ไม่ได้หมายความว่ามีสิ่งที่เพียบพร้อมที่สุด แต่เป็นเพราะเราสามารถทำสิ่งที่รอบข้างให้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดต่างหาก หากเราเพ่งมองสิ่งที่ขาดของชีวิต แล้วเราจะเอาหัวใจที่ไหนมามีความสุขกับสิ่งที่มี… มีความสุขกับสิ่งที่มีมิใช่สิ่งที่ฝัน…เพราะเรามีอดีตไว้เตือนตน มีอนาคตไว้เตรียมใจ และมีปัจจุบันไว้ตั้งใจ ทำปัจจุบันให้ดี ก้าวอย่างที่ทอดลงไปย่อมดีเสมอ  ธรรมะที่จะถ่ายทอดผ่านเรื่องเหล่าสัตว์ ประเภทต่างๆนี้ ด้วยสัจจะความจริงที่เราผู้เป็นมนุษย์อาจจะมีบ้างที่ถือ มานะทิฏฐิ ปิดกั้น หรือ ไม่ตรงใจในเรื่องราวของเหล่าสัตว์ ซึ่งต่ำต้อยกว่าชาติกำเนิดตนให้มาสอนตนเอง แต่ขอเพียงเปิดใจให้กว้าง อ่านอย่างมีสติ แล้วท่านก็จะได้ปัญญาอันยิ่งใหญ่ที่สุดจากสัจธรรมจรรโลงโลกจรรโลงชีวิตนี้ให้ดำเนินไปอย่างสดใสงดงาม แม้ถึงอันที่ความตายมายุติลมหายใจให้ชีวิต ดับลง แต่ผู้ที่ดำรงในธรรม ในคุณงามความดี ย่อมเป็นผู้ไม่หวาดหวั่นทั้งต่อ โลกนี้และโลกหน้าเป็นแน่แท้
นิทานธรรมะนี้ได้เป็นเรื่องที่เล่ามุ่งหมายให้ผู้อ่านนั้นเป็นผู้ฟังได้เข้าถึงธรรมอันดีซึ่งสะท้อนให้เห็นอยู่ตลอดทั้งเรื่อง เนื้อหาในนิทานง่ายต่อการทำความเข้าใจ เล่าเรื่องแบบตรงไปตรงมาชัดเจน และเป็นประโยชน์ต่อการดำรงชีวิต และได้ขัดเกลาให้เราได้อย่างน่าอัศจรรย์ ให้มีความอ่อนโยนและงดงางมตามลำดับ นิทานธรรมะเหล่านี้ที่จะเป็นเครื่องมือหนึ่งในการขัดเกลาชีวิต และจิตใจ นิทานจะเพาะบ่มคนที่อ่อนแอให้เข้มแข็ง ที่เคยแพ้พ่ายให้มีชัย สร้างหัวใจให้งดงามและลึกซึ้ง นิทานธรรมะได้เล่าให้ใครสักคนทราบ และนำทางไปสู่ความสุข ความเจริญของชีวิต และการใช้ชีวิตอย่างมีความหมายมากไปกว่านั้น ในเล่มนี้ยังมีภาพประกอบให้ได้ทำความเข้าใจได้ง่ายยิ่งขึ้น

 
แหล่งที่มาโดย พระมหาปรีชา ปภสสฺโร สำนักพิมพ์บริษัท ธิงค์ บียอนด์บุ๊คส์
หมวด  BQ 5780 ป462