…..เล่าเรื่องจากการไปฟังโครงการตาใน ..บรรยากาศน่าติดตามมาก ผู้บรรยายใช้คลิปวิดีโอเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ สไลด์ประกอบ รวมทั้งให้ผู้เข้าฟังร่วมในการสาธิตเพื่อให้เกิดความเข้าใจ
เรื่องหนึ่งที่จำแม่นคือ ผู้บรรยายถือแก้วน้ำที่สมมุติว่าร้อนไว้ เปรียบเหมือนความคิดที่เป็นความทุกข์ ใครต่อใคร บอกว่าให้วางลง แต่เราก็วางลงไม่ได้
แทนที่จะบอกให้วางแก้วน้ำลง เปลี่ยนเป็นให้ตบมือ (คุณก็ต้องวางแก้วน้ำลงนั่นเอง)
เท่ากับเมื่อมีความทุกข์ใดๆ (ความคิดที่วนเวียนอยู่กับเรื่องที่ทุกข์) ไม่ต้องเลิกคิด ให้มาอยู่กับลมหายใจแทน ….. :: เปลี่ยนมาอยู่กับอย่างอื่น อาจทุกข์กว่าเก่า 😀
สรุป..การมีสติในชีวิตประจำวัน เมื่อมีความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดขึ้นที่จิตใจ สติเป็นเหมือนตาใน ที่จะช่วยให้เราไม่ทำ ไม่พูด ในสิ่งผิดๆ เมื่อจิตใจกระเทือน
เพราะถูกกระทบจากตาที่มองเห็น หูที่ได้ยิน ฯลฯ ถ้ามีสติรู้ทันจะไม่เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง เข้าครอบงำจิตใจ
คนในโลกขาดสติ ทำให้ถูกครอบงำด้วยกิเลสทั้งสามตัวข้างต้น เช่น การซื้อของโดยไม่มีความจำเป็น การเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์มากมาย ฯลฯ
นรกสวรรค์มีจริงหรือไม่ ดูที่สภาวะจิตใจในขณะนั้นๆ ถ้าจิตใจกำลังโกรธ
ขณะนั้นเป็นสัตว์นรก ถ้าเป็นทาสตัณหามีความอยากเป็นเปรต ถ้ากำลังหลงเป็นสัตว์เดรัจฉาน ถ้ากำลังมีทิฎฐิเข้าครอบงำเป็นอสุรกาย แต่มนุษย์โชคดีที่มีกายหยาบ มีผิวหนังอยู่ภายนอก ช่วยให้รูปกายไม่เปลี่ยนไปตามสภาวะของจิตใจ
ส่วนนรกที่มีอยู่ในโลกได้แก่ ภาวะของความอดหยากในประเทศแถบแอฟริกา การฆ่าสัตว์หลายประเภทด้วยการเชือดคอ ทุบหัว เป็นต้น
ผู้บรรยายพยายามเตือนให้เห็นถึงความไร้สาระของร่างกายนี้ ไม่ให้หลงใหลจนเกินไป ด้วยการฉายภาพร่างกายมนุษย์ที่ปราศจากผิวหนังห่อหุ้ม มีเพียงกล้ามเนื้อ เส้นเอ็นที่เคลื่อนไหวไปในอิริยาบถต่างๆ เพราะคนเราติดอยู่ที่ผิวหนังนี้เท่านั้น
มีผู้บริหารธนาคารซึ่งเข้าอบรม (ในที่แห่งหนึ่ง) สงสัยว่า ทำไมลูกค้าธนาคาร จึงถูกหลอกลวงให้เบิกเงินได้ง่ายๆ ผู้บรรยายได้ทดลอง ทำให้ผู้ฟังในห้องถูกโปรแกรมให้ทำในสิ่งที่ผู้บรรยายต้องการได้อย่างง่ายดาย (เรื่องนี้ต้องเล่า เขียนคงไม่เข้าใจ)
วิธีการคือ วางแผนทำให้คนคนนั้น ขาดสติ เกิดความโลภ ความโกรธ ในที่สุดก็จะหลงไป ทำในสิ่งที่คนร้ายต้องการได้โดยไม่มีความเฉลียวใจเลย
สรุปส่งท้าย :
ให้รู้จักออกจากความทุกข์ด้วยการออกจากความคิด มาอยู่ที่ลมหายใจ รู้ลมหายใจเข้าลมหายใจออก จิตรับรู้ได้ขณะจิตละเรื่อง เมื่อรู้ลมหายใจ จะไม่หลงคิดไปในเรื่องที่กำลังทุกข์ ความคิดที่วนเวียนกับเรื่องที่เป็นทุกข์ จะเข้ามาในจิตใจไม่ได้