Sanamchandra Palace Library's Blog (2)

จากประสบการณ์การเดินทางขึ้นภูกระดึงมา 10 ครั้งที่ผ่านมา ในแต่ละครั้งดิฉันได้ใช้บริการลูกหาบทุกครั้ง บางครั้งของการเดินทางที่เราเดินทางไปในช่วงที่นักท่องเที่ยวน้อย  ก็จะขาดแคลนลูกหาบเป็นธรรมดา หรือบางครั้งที่เราเดินทางไปในช่วงฤดูกาลที่ลูกหาบกำลังทำนา/เก็บเกี่ยวข้าว ก็จะขาดแคลนแรงงานลูกหาบอีกเช่นกัน เราก็อาจจะต้องแบกสัมภาระที่จำเป็นขึ้นไปสำหรับใช้ในคืนแรกก่อน และหลังจากนั้นลูกหาบที่มีจำนวนจำกัดก็จะพยายามจัดสรรเวลาเพื่อหาบสัมภาระตามขึ้นไปให้เรา หรือบางครั้งลูกหาบต้องแบกถึง 2 รอบ (เพิ่มรอบหาบ)  สัมภาระก็อาจจะถึงเราในช่วงดึก ๆ ประมาณ 3-4 ทุ่ม ซึ่งในช่วงดังกล่าวเป็นเวลาเดินทางที่ค่อนข้างอันตรายมาก ในระหว่างการเดินทางขึ้นภูกระดึงในแต่ละครั้ง ดิฉันได้เคยสนทนาพูดคุยสอบถามกับพี่ ๆ น้อง ๆ ลูกหาบหลายราย เกี่ยวกับจำนวนน้ำหนักที่หาบอยู่บนบ่า บางรายแบกน้ำหนักสูงมากถึง 100 กว่ากิโลกกรัม เมื่อนำมาคำนวณรายได้คือ 100 กิโลกรัม บางรายเอาพอไหว คือ 60-70 กิโลกรัม บางรายมาทำงานกันทั้งครอบครัว คือ ภรรยาและลูก ๆ เรียกได้ว่าแบกกันทั้งครอบครัว ไม่เว้นแม้แต่เด็กน้อยที่อายุประมาณ 8-15 ขวบปี เท่าที่เห็นก็จะแบกเป้ใบที่น้ำหนักไม่มากเช่น อยู่ระหว่าง 5-10 กิโลกรัม บางครอบครัวก็จะแบ่งงานกันทำ คือ นำรถเข็นมารอที่บนหลังแป เพื่อที่จะเข็นของจากหลังแปใส่รถเข็นไปถึงยังที่ทำงานการฯ บางรายสามี-ภรรยา หรือคู่พี่-น้อง-ญาติ-เพื่อน ก็จะมีการแบ่งระยะสลับกันหาบ จากการสอบถามพบกว่า รองเท้าที่บรรดาลูกหาบนิยมใช้และเอาอยู่คือ “สตั๊ดดอย” ไม่ว่าสภาวะอากาศแบบใดก็เอาอยู่ ต่อให้ฝนมาก็เกาะพื้นไม่ลื่นล้มได้ แต่ดิฉันก็ยังไม่เคยทดลองเหมือนกัน เคยสอบถามว่าถ้าแบกคน คิดราคาอย่างไร พอทราบราคาว่า หากน้ำหนักอยู่ระหว่าง 40-55  กิโลกรัม คิดที่ 4,500 – 5,000 บาท ต่อ 1 เที่ยว สามารถต่อลองกันได้ แต่จะต้องเดินลงเองให้พ้นจุดที่ชันที่สุด ที่เป็นบันไดลิง 90 องศาฯ ซึ่งไม่สามารถแบกลงได้ ค่อนข้างอันตรายมาก เคยสอบถามว่าในระหว่างแบกสัมภาระขึ้นภูกระดึงในเวลาตี 4 เคยเจอสัตว์ป่า/ช้างป่าบ้างหรือไม่ พี่ ๆ ตอบเว่าเคยเจอซิ เลยถามเป็นแนวปฏิบัติว่า แล้วทำอย่างไรกัน พี่ ๆ บอกว่าก็ต้องวางของลงบนพื้นก่อน เพื่อให้พ่อใหญ่เขาสูดดมกลิ่น เป็นการเบี่ยงเบนจุดสนใจนั่นเอง จากนั้นก็วิ่ง จึงถามว่า แล้วเราควรจะวิ่งขึ้นหรือวิ่งลงเขาดีกว่า พี่ ๆ ตอบว่า ก็ต้องวิ่งขึ้นเขาซิ ถ้าวิ่งลงก็สบายพ่อใหญ่เขาละ และพี่ ๆ เตือนด้วยความหวังดีว่า เวลาเข้าป่าอย่าถามหาสัตว์ป่าหรือพ่อใหญ่ รวมถึงสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตนเปล่าเพราะจะเป็นการท้าทาย

สำหรับงาน “ทับแก้วบุ๊คแฟร์ ครั้งที่ 15” ที่จัดโดย หอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ สำนักหอสมุดกลาง มหาวิทยาลัยศิลปากร เมื่อวันที่ 6 – 12 กุมภาพันธ์ 2566 ที่ผ่านมานั้น ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี ในระยะเวลาที่จัดงานทั้งก่อนเริ่มงานไปจนถึงจบงาน หอสมุดพระราชวังสนามจันทร์มีการประชาสัมพันธ์ข่าวสารอย่างต่อเนื่องตามช่องทางต่าง ๆ เพื่อให้ผู้ใช้บริการทราบถึงกิจกรรมในแต่ละวันที่ทางหอสมุดฯ จัดขึ้น และหนึ่งในการประชาสัมพันธ์ที่ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญก็คือ การเขียนข่าวเพื่อการประชาสัมพันธ์พิธีเปิดงานฯ ในครั้งนี้

ก่อนที่จะเริ่มเขียนข่าวในการประชาสัมพันธ์ครั้งนี้ สิ่งที่จะต้องทำก่อนเลยก็คือ ค้นคว้าหาข้อมูลกันก่อน วันนี้จึงอยากมาเล่าให้ฟัง โดยขอสรุปข้อมูลอย่างย่อ และเข้าใจง่ายให้อ่านกันนะคะ

จากประสบการณ์ในการปฏิบัติงานให้บริการสารสนเทศ ของฝ่ายหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ สำนักหอสมุดกลาง มหาวิทยาลัยศิลปากร  ในส่วนของการประสานงานขอหมายเลขสากลประจำหนังสือ (ISBN : International Standard Book Number) จากหอสมุดแห่งชาติให้แก่ผู้ใช้บริการของมหาวิทยาลัยฯ นั้น พบว่า ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่เป็นคณาจารย์จากคณะวิชาต่าง ๆ ในแต่ละครั้งที่ประสานงานมักจะพบคำถามที่ผู้ใช้บริการมักสอบถามเข้ามาบ่อย ๆ คือ หากต้องการตีพิมพ์หนังสือชื่อเรื่องเดิมครั้งใหม่ เนื้อหาเดิม จำเป็นต้องขอหมายเลข ISBN ใหม่ทุกครั้งหรือไม่ หรือหากต้องการตีพิมพ์ชื่อเรื่องเดิม ครั้งใหม่ เนื้อหามีการปรับปรุงแก้ไขบางส่วน ต้องขอหมายเลข ISBN ใหม่หรือไม่ หรือมีการปรับปรุงแก้ไขเนื้อหาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จำเป็นต้องขอหมายเลข ISBN ใหม่หรือไม่ เป็นต้น