Category: เรื่องทั่วไป
ทริปสายมูกับชาวแก๊งหอสมุดฯ
ปี 2566 นี้ จาได้ทำอะไรครั้งแรกหลายอย่างมาก และวันนี้จาก็จะมาเล่าการเดินขึ้นเขาแบบจริงจังครั้งแรก ทริปในครั้งนี้เกิดขึ้นจากการชักชวนของชาวแก๊งภูกระดึงประจำหอสมุด พี่เอ๊ะมาถามว่า “ไปถ้ำนาคากันไหม” จาก็คิดอยู่ไม่นานก็ตอบตกลงไปเลย เพราะเททริปภูกระดึงไปแล้ว แต่ก็ยังอยากจะไปเที่ยวฟีลธรรมชาติ ปีนเขาอยู่แล้ว และทริปนี้สู้ชีวิตมาก เราออกเดินทางเย็นวันศุกร์ที่ 31 มีนาคม แต่ในเช้าวันนั้น จามีไปราชการที่กรุงเทพฯก่อน ในใจก็กลัวกลับมาไม่ทันจะจัดการยังไงดี พี่ ๆ เลยเลื่อนเวลารถออกเป็น 1 ทุ่ม แล้วก็กลับมาทันกลับไปอาบน้ำ และมาเตรียมตัวขึ้นรถ จุดนัดพบเป็นหลังหอสมุดฯ เรานี่แหละ พอล้อรถเริ่มหมุน ก็เตรียมตัวนอนเอาแรงได้ แต่การนอนบนรถเป็นเวลานาน ๆ ก็แอบเมื่อยขาอยู่บ้างนะ (หรือจาเริ่มจะแก่แล้ว 55555)
Read Moreห้องน้ำหรือนี่
ในวันที่ไปสำนักงานที่ดินจังหวัดนครปฐม เป็นช่วงเวลาที่ต้องรอเรียกตรวจเอกสาร ตามลำดับคิวซึ่งแต่ละคิวจะใช้เวลาค่อนข้างนานในการตรวจสอบเอกสาร ในระหว่างการรอเรียกคิว เลยเดินสำรวจรอบ ๆดู ไปพบสถานที่หนึ่ง ซึ่งด้านหน้าตกแต่งไว้อย่างน่ารัก สวย ไม่มีป้ายบอกว่ามันคือห้องน้ำ นึกว่าเป็นสถานที่ ที่สำนักงานที่ดินจัดให้ไว้สำหรับนั่งพักผ่อนระหว่างการรอทำเอกสาร เดินไปดูด้านหน้ามีป้ายบอกไว้ว่า กรุณาเปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้าห้องน้ำ (ห้องน้ำหรือนี่) เขาเตรียมเอาไว้ ให้ใส่แทนเวลาเข้าห้องน้ำ ลองเข้าไปดู ด้านหลังห้องน้ำยังจัดเป็นสวนสีเขียวสบายตาสำหรับคนที่ไปนั่งสูบบุหรี่แยกโซนออกมาจากห้องน้ำ พื้นปูด้วยหญ้าเทียมสะอาดมากไม่มีกลิ่น
Read Moreครั้งแรกกับการนั่งเครื่องบินไปเที่ยวญี่ปุ่น!
ตั้งแต่เริ่มมีการระบาดของ Covid-19 หลาย ๆ คนก็คงจะโหยหาการท่องเที่ยวเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะในประเทศหรือนอกประเทศ และในปี 2023 นี้ ก็ถือเป็นโอกาสอันดี เพราะสถานการณ์เริ่มคลี่คลาย โรคนี้ไม่ได้น่ากลัวเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เพราะหลาย ๆ คนได้รับวัคซีน เพื่อป้องกันไม่ให้มีอาการหนักเวลาติดเชื้อ หลาย ๆ สถานที่ หรือหลาย ๆ ประเทศก็เริ่มเปิดให้ท่องเที่ยวมากขึ้น แล้ววันหนึ่งโทรศัพท์สายเข้า เสียงจากปลายสายถามว่า
Read More“ฮัลโหล จา พี่โจ้ให้มาถามว่าจะไปญี่ปุ่นไหม”
ละครวิทยุ
ตั้งแต่เปิดเทอมของหลาน ๆ ในปีการศึกษา 2566 (เดือนพฤษภาคม) ต้องทำหน้าที่เป็นคุณแม่ เป็นสารถีพาเด็ก ๆ ไปส่งที่โรงเรียน ซึ่งอยู่ใกล้บ้านมาก ๆ ใช้เวลาประมาณ 3-4 นาทีก็ถึงโรงเรียน ออกจากโรงเรียนก็มุ่งตรงไปที่ทำงาน ซึ่งระยะทางประมาณ 7 กิโลเมตร แต่ใช้เวลาประมาณ 20-30 นาที (เพราะเป็นทางเข้าเมือง รถค่อนข้างติด) ระหว่างขับรถไปที่ทำงาน ก็จะเปิดวิทยุในรถฟังโน่นนี่ จนเปิดมาเจอคลื่นหนึ่ง ซึ่งคลื่นนี้น่าจะเป็นคลื่นวิทยุชุมชน เป็นช่วงเวลา 7.30-8.00 น. เป็นละครวิทยุของคณะเกศทิพย์ จะว่าไปก็ไม่ได้ฟังละครวิทยุมานานกว่า 20 ปีเลยทีเดียว
Read Moreคำเตือนของผู้มีประสบการณ์
เมื่อคืนออกไปองค์พระหาอาหารกินกัน เด็ก ๆ เลือกและขอนั่งที่ร้าน เมื่อนั่งไม่นานก็จะมีเด็กน้อย คนพิการ ผู้สูงอายุหาอาชีพต่าง ๆ มาเดินเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ แต่ละคนจะมีวาทะ วิธีการพูดขำ ๆ คุยตอบโต้กับลูกค้าเพื่อจะพูดให้ลูกค้าซื้อ และมีป้าคนหนึ่งเดินมา ได้ยินเสียงก็คือจำได้ว่าใคร เมื่อถึงโต๊ะเรา ป้าก็พูด ขอเงินช่วยป้า… หน่อย ตอนนั้นคิดในใจเขาปกติเพราะแทนตัวเองด้วยชื่อ จำตัวเองได้ ก็ยื่นเงินให้เขา และถามว่า ป้า…เป็นบ้าง เขาถามนี่ใคร บอก แยมเองค่ะ ป้าก็ทำตาโต ตาค้าง พูดเสียงดัง แยมมม ตอนนั้นกลัวว่าเขาจะยังไง จะทำอะไรเราไหม สักพักเขาถามทำงานที่ไหนเป็นยังไงบ้าง เราถามกลับป้าเป็นยังไง เขาตอบลำบากนะสิ ไปค้ำให้คนอื่นเดือดร้อนต้องมาจ่ายแทนทุกเดือน 7,500 อย่าได้ไปค้ำให้นะ (เสียงตะโกนมากก) สงสารมากไม่คิดว่าเกษียณแล้วชีวิตเป็นแบบนี้ ก็ได้คุยสารทุกข์สุขดิบกันสักพักก็แยกย้ายกันไป
Read Moreเพิ่งเข้าใจ…ทาสแมว
เฮ้ย!!! นั่นมันแมวนี่ มายังไง?? ทำไมไปติดอยู่ตรงนั้น?? เสียงดังมาจากพี่ ๆ งานบริการสารนิเทศ ที่มองผ่านกระจกออกไปเจอเจ้าแมวส้มตัวน้อย หนีขึ้นไปอยู่บนลูกกรงข้างห้องศึกษาค้นคว้ากลุ่มชั้น 1 จึงพากันวิ่งออกไปดู แล้วก็เลยได้มีโอกาสช่วยเจ้าแมวน้อยที่ไม่รู้จักกัน ไม่รู้ว่าน้องว่ามากจากไหน แต่พี่ ๆ เดาว่าน่าจะติดรถมาแล้วหนีสุนัขในมหาวิทยาลัยจนมาเกาะอยู่บนลูกกรงอย่างที่เห็น ตอนแรกที่พบกันน้องมีท่าทีหวาดกลัว ขู่แยกเขี้ยวใส่ พี่ ๆ ก็เตือนว่าอย่าเพิ่งจับนะเดี๋ยวน้องจะฟ้อนเล็บใส่เอา ใจจริงตอนแรกก็กลัว แต่ด้วยความอยากช่วยน้อง เลยลองปีนลูกกรงขึ้นไปแล้วเอากล่องกระดาษมารองให้น้องกระโดดลงมา น้องดู ๆ มอง ๆ กล่องอยู่และคงรับรู้ได้ว่าพวกเราต้องการมาช่วย พูดคุยกับน้องแป๊บนึง (พูดคุยจริง ๆ บอกน้องว่าไม่ต้องกลัว ๆ พี่มาช่วยนะ) ก็ลองเอามือลูบ ๆ ขา น้องไม่ว่าอะไร เลยลองลูบ ๆ ตัวอีกหน่อย น้องมีสีหน้าเปลี่ยนไปจากทีแรก จึงตัดสินใจปีนขึ้นไปอีกเพื่อที่จะจับน้องลงมา ซึ่งน้องก็ยินยอมแต่โดยดี ภารกิจแรกเป็นอันสำเร็จ ต้องบอกก่อนว่าจริง ๆ ตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างจะกลัวแมว เพราะรู้สึกว่าแมว เป็นสัตว์ที่เดาอารมณ์ได้ยาก และบ่อยครั้งที่เห็นบรรดาทาสแมวที่เป็นแผลเพราะโดนแมวข่วนมา ก็เลยกลัวน้องจะตะปบไม่ก็จะฟ้อนเล็บใส่เรา
Read More