คู่กันแล้ว

แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา 🎵

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาช่วงกลางวันได้ทราบเรื่องจากหัวหน้าหอสมุดฯ ว่า งานบริการได้เคยนำหนังสือเล่มนี้ส่งงานซ่อมและออกให้บริการขึ้นชั้นแล้ว และมีนักศึกษามายืมหนังสือได้กลับมาแจ้งว่าหนังสือมีจำนวนหน้าไม่ครบ และยังมีความจำเป็นต้องการใช้ตัวเล่มงานสารนิเทศได้ปรึกษากันหลายส่วนลงความเห็นว่า จะยืมระหว่างมหาวิทยาลัยมาเตรียมดำเนินการต่อไป…

เมื่อทราบและขึ้นมาที่งานจัดการฯ เพื่อทานอาหารกลางวัน และได้พูดคุยกับพี่น้องในงานฯ ตามที่ หน.หอ แจ้ง ระหว่างที่พูดคุยถามต้นสายปลายเหตุพี่ปูรุ่งทิวา แค่มองๆ หยิบๆ มาเล่มหนึ่ง ซึ่งเป็นหนังสือที่หนาและเปลือยอยู่ ลองนำมาเทียบเนื้อหาโดยดูจากสารบัญว่าใช่เล่มเดียวกันไหม คำตอบคือ ~~ ใช่เลย ~~ 👍🏻 ทุกคนดีใจและรู้สึกโล่งอก
จากนั้นโทรแจ้งพี่ธนวรรณ ว่าหนังสือเคสนี้ไม่ยืมแล้วค่ะ เพราะเจอตัวเล่มแล้ว ไชโย

เมื่อพี่อำนาจพักกลางวันกลับมาก็แจ้งเขาให้ช่วยดำเนินการเลยเพราะนักศึกษาต้องการยืมใช้ต่อแต่หน้าไม่ครบ และได้เล่าเรื่องราวให้พี่อำนาจและพี่สมพรฟัง … จึงได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากพี่สมพรกับพี่อำนาจว่า เล่มเปลือยนี้อยู่ตั้งแต่ลุงมานิตย์แล้ว หาต้นเล่มไม่เจอ ส่วนต้นเล่มก็ซ่อมไปเมื่อ ปี 64 คุยกันสักพักพี่ธนวรรณโทรแจ้งว่า น้องที่ขอยืมเล่มพี่ได้โทรไปแจ้งรายละเอียดนักศึกษาเพื่อให้เขามารับเล่มนักศึกษาแจ้งกลับว่า หนูได้เล่มแล้วจากอาจารย์ ทางผู้ให้บริการรู้สึกว่าน่าจะแจ้งสักหน่อยเพราะตอนต้องการใช้น้องเร่ง ทางหอสมุดฯ ก็กุลีกุจอให้ พอได้เล่มส่งข่าวสักหน่อยก็ยังดี บลาๆๆ แต่คิดอีกทีถ้าน้องไม่มายืม เล่มนี้ก็ยังคงหากันไม่เจออยู่ดี ว่าแล้วยังไงก็โชคดีที่เนื้อหาครบสมบูรณ์ตามที่ควรจะเป็นแล้ว 💕