ประสบการณ์โควิดครั้งแรก (1st time Covid-19)

โควิด-19 เป็นโรคติดต่อที่เกดิขึ้นเมื่อปลายปี 2019 ที่ประเทศจีนเป็นประเทศแรก หลังจากนั้นโรคนี้ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาเพียง 1 ปีเท่านั้น ด้วยการมาของโรคนี้ทำให้คนทั่วโลกเห็นความสำคัญของแมสก์ หรือหน้ากากปิดจมูกและปาก และแอลกอฮอลล้างมือ เนื่องจาก 2 สิ่งนี้เป็นตัวที่ทำให้เราลดความเสี่ยงได้มากจากการติดโรคนี้ อีกวิธีหนึ่งที่ลดความเสี่ยงได้คือการไม่อยู่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยโควิด ซึ่งผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว โรคนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหายไปจากโลกนี้ในเร็ววันนี้ได้เลย

เป็นเวลากว่า 2 ปีที่ข่าวได้รายงานทั้งยอดผู้ติดเชื้อและเสียชีวิตด้วยโรคนี้ รวม ๆ กันหลักพันถึงหลักหมื่นคนต่อวัน ซึ่งตัวผมนั้นก็รอดจากการเป็นโควิดมาได้เรื่อย ๆ ด้วยวิธีป้องกันดังกล่าวข้างต้น แต่แล้ววันที่ 25 เมษายน 2565 หลังจากวันเกิดของครบ 26 ปีผมเพียง 5 วันเท่านั้น ก็มีข่าวร้ายว่าผมติดโควิด ซึ่งไม่ได้ติดจากใครที่ไหน…พ่อผมเอง พ่อผมมีอาการเหมือนไข้หวัด มีน้ำมูกเล็กน้อย จึงไม่ได้คิดว่าจะเป็นโควิด จนกระทั่งเมื่อผมเริ่มมีอาการคอแห้งกว่าปกติ และมีอาการปวดกล้ามเนื้อผสมด้วย ทำให้ผมต้องตรวจ ATK (Antigen Test Kit) และก็ขึ้น 2 ขีดที่แปลว่าติดโควิด หลังจากนั้นผมได้ไปตรวจที่กรมอนามัยใกล้บ้าน เพื่อเข้าระบบของรัฐฯเพื่อนำยามารักษาตัวเอง ด้วยการที่ผมฉีดวัคซีนมาแล้ว 4 เข็ม ทำให้อาการของผมไม่หนักมาก มีแค่ปวดตัวเวลานอนในช่วง 2-3 วันแรก เจ็บคอ และไอเท่านั้น แต่ระหว่างนี้ก็ต้องกักตัวอยู่ที่บ้าน ห้ามออกไปไหนเป็นเวลา 7-10 วัน หลังจากนั้นผมก็ได้ตรวจ ATK อีกครั้งและพบว่าผลขึ้นแค่ขีดเดียว ซึ่งแปลว่าเชื้อนั้นได้หายไปแล้ว จึงกลับมาทำงานได้ตามปกติ โชคดีที่ผมเป็นคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ ทำให้ไม่มีอาการ Long COVID-19 ที่เป็นอาการหลังจากหายโควิดแล้ว เช่นเหนื่อยง่าย ไอบ่อย หรืออ่อนเพลีย

ผมจึงอยากเขียนบล็อกนี้เพื่อแชร์ประสบการณ์การเป็นโควิดว่ามีอาการอย่างไร และมีวิธีรักษาอย่างไร หลังจากหายโควิดแล้ว ร่างกายคนเราจะมีภูมิคุ้มกันโควิดที่จะไม่ทำให้เป็นโรคนี้ 2 เดือน อย่างไรก็ตามก็ยังมีโอกาสที่จะติดอยู่ ดังนั้นวิธีป้องกันข้างต้นด้วยการใส่แมสก์ ล้างมือด้วยแอลกอฮอล และอยู่ห่างจากผู้ที่ติดเชื้อจึงเป็นวิธีที่จำเป็นสำหรับทั้งคนที่เคยและไม่เคยเป็นโควิดอยู่ดี