เมื่อปลายปีที่แล้วพี่เขียนบทความเรื่อง “เรื่องของเจนเนอเรชั่นในทัศนะของบรรณารักษ์ยุคเบบี้บูมเมอร์” ลงในวารสารห้องสมุด ปี ที่ 63 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม –ธันวาคม 2562 ลองอ่านฉบับเต็มนะคะ https://so06.tci-thaijo.org/index.php/tla_bulletin/index?fbclid=IwAR2qBtIBw9mOaYS4lBRQThBVJf4u2qW8h92xaJX_HjTpQqA__1LP_fYHH8k
การเขียนบทความแต่ละเรื่องสำหรับพี่คือการทบทวนวิธีคิดและวิธีการทำงาน พี่ว่าสนุกดีนะ ยิ่งได้บรรณาธิการเก่ง ๆ กว่าผลงานจะได้ตีพิมพ์ มักพบว่าตัวเราต้องปรับอะไรหลาย ๆ อย่าง และเป้นประสบการณ์ที่ดีมากสำหรับชีวิต และพี่พร้อมนำไปใช้หรือบอกกับน้องๆ ฝึกฝนเสมอ เพราะเรามีโอกาสได้รับมาก่อน
การเป็น “เบบี้บูม” ในยุคนี้หากทำอะไร ๆ หรือ บ่น ๆ ตามประสา ที่ไม่เข้าตาของอีกรุ่น อาจเป็น “มนุษย์ป้า” เอาง่าย ๆ
มนุษย์ที่โตมากับวิถีแอนะล็อกใช้ชีวิตครึ่งหนึ่งของวัยก่อนเกษียณแบบดิจิทัล เป็นคนสองโลกที่ต่อสู้กับชีวิตให้มีที่ยืนเป็นของตนเองอย่างมั่นคง ความมั่นคงที่ไม่ใช่ชีวิตของปัจเจก หากเป็นชีวิตของการประกอบสัมมาอาชีวะที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง การปรับกระบวนความคิดและปรับวิธีการทำงาน เชื่อสิว่ายามเมื่อไฟฟ้าดับบูมเมอร์ยังทำงานได้ ความรู้และประสบการณ์ที่ผ่านชีวิตไม่ว่าจะเป็นแบบโชกโชนหรือราบเรียบคือทรัพย์สินทางสติปัญญาที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่า การสกัดบทเรียนของชีวิตส่งต่อให้คนอีกรุ่นได้เรียนรู้จึงเป็นสิ่งสำคัญ “การจัดการความรู้” จึงเป็นเรื่องท้าทายว่าจะมีวิธีการอย่างไรหรือมีเครื่องมือใดให้ก้าวพ้นความรู้สึกของช่องว่างระหว่างวัย ทำให้สมาชิกของทุกเจ็นเนอเรชั่น มีความรู้สึกว่าเป็นคนรุ่นเดียวกัน
ตอนเขียนบทความนี้ดิฉันชอบหนังสือเรื่อง Future : ปัญญาอนาคต ของคุณภิญโญ ไตรสุริยธรรมา มากๆ จึงอยากช่วนอ่านของนักเขียนท่านนี้ ห้องสมุดเรามีหลายเล่มค่ะ
วรรคสุดท้ายของบทความพี่เขียนว่า….
การสลัดพันธนาการของคำว่า “ช่องว่างระหว่างวัย” อาจมีการล้ำเส้น แต่ยังไม่น่ากลัวเท่าความล้ำของเทคโนโลยี จนเปลี่ยน ลมหายใจให้เต้นถี่แรงหรือแผ่วเบา “คนละรุ่นเดียวกัน” จึงต้องประสานพลังทั้งองค์กรให้ก้มมองตน ชะโงกมองเพื่อน ลงมือทำ และบูรณาการกระบวนการทำงานโดยใช้ฐานความรู้ของอดีต ศึกษาให้เข้าใจปัจจุบัน แล้วคาดการณ์ให้ถึงอนาคต ให้ทุกคนอยู่เย็นเป็นสุขสามารถวางรากฐานที่มั่นคงในอนาคตได้
หอสมุดฯ เราไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยคนใดคนหนึ่ง “พี่พร้อม” เป็นสิ่งพิสูจน์ว่าหากเราจับมือจูง หรือบางช่วงอาจต้องฉุด ดึงกันเราก็เดินไปข้างหน้าได้
หมั่นให้กำลังใจตัวเองและคนรอบข้างกันค่ะ