ในยุคที่เรายังไม่มีการบันทึกเรื่องราวต่างๆเป็นลายลักษณ์อักษรหรือเป็นตัวหนังสือนั้น มนุษย์ใช้วิธีการเล่าเรื่องราวด้วยวิธีจากปากต่อปากสืบต่อๆกันมา หรือเรียกว่า “มุขปาฐะ” จนกระทั่งริเริ่มคิดประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้นใช้ แล้วหาวิธีการและวัสดุที่จะนำมาใช้ในการบันทึกไว้เป็นหลักฐาน เริ่มตั้งแต่จารึกไว้บนแผ่นหิน แผ่นไม้ ใบไม้จนพัฒนามาเป็นกระดาษที่ใช้กันทุกวันนี้
สำหรับของไทยเรานั้นก็เริ่มจากศิลาจารึกในยุคของพ่อขุุนรามคำแหงในสมัยสุโขทัย ต่อมาในสมัยอยุธยาก็เริ่มมีการจารึกลงใบลานและสมุดข่อย ซึ่งเป็นกระดาษที่ทำจากต้นข่อย ทำเป็นแผ่นยาวๆหน้าแคบ แล้วพับทบไปมาคล้ายผ้าจีบแล้วจารึกเรื่่องราวต่างๆด้วยลายมือเขียน เรื่่องที่จารึกนั้นมีทั้งพงศาวดาร ตำรายา คาถา บทสวดต่างๆ โคลง ฉันท์ …