ขบวนการงานองค์พระฯ มีน้องอ้อเป็นประธาน กับน้องน้องเป็นเลขา นำทีมออกไปแล้ว ส่วนข้าพเจ้าอยู่เบื้องหลังเนื่องจากอยู่ระหว่างการพักฟื้นที่เป็นไข้หนักต่อเนื่องเข้ามาสัปดาห์ที่สองออกนอกบริเวณไม่ได้ จะมีอาการค๊อก แคีก ตัวร้อน เป็นไข้ จนพี่ติ๋วกับพี่จุ๋มต้องอัญเชิญไปโรงพยาบาลเพราะกลัวไอจนปอดแตก แต่ห้ามปอดแหก (พี่ติ๋วบอก)
ไปหาหมอ คุณหมอก็ตกใจเพราะทำไมจึงไม่หายสักที กลัวจะเป็นไข้หวัด 2009 ที่เริ่มอีกแล้วจากข่าวเมื่อคืน แต่พอซักถามอาการแล้ว มิได้มีส่วนเกี่ยวข้อง เนื่องจากไข้ไม่สูง …

ปิดงบฯ ไปแล้ว หรือจะเกิด 24 ชั่วโมงก็ตาม หากทีมงานนี้ก็หาสนไม่ ยังขันแข็งขอไปอีกสักรอบตามคำเชิญของโรงเรียนวัดตะโกสูง ดอนตูมโน่น ถามว่าไปทางไหน เสียงตอบแบบเก่าๆ คือ ไม่รุ รู้แต่ว่าอยู่แถวดอนตูม ยั่งกะมันแคบนิ แต่เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะคุณพี่ประสานเขยใหญ่ของพวกเรา เป็นผู้นำทางพาไปรับรองว่าโลดดดด…. ไม่มีหลง
คุณพี่ติ่วมีไฟท์บังคับคือ ขอให้อ่านหนังสือให้เด็กฟังอย่างน้อยสองเรื่องคือ เรื่อง …

ระหว่างเล่าไปไฟก็ช๊อตปากไป พอหนึบๆ เนื่องจากถอดรองเท้าและลืมหยิบถุงเท้าใส่กระเป๋า ระหว่าง “เล่น” “พูด” เผลอก้มลงไปไปเป็นช๊อต ตอนอ่านเรื่องอีเล้งฯ ใช่ไมค์ลอยได้ แต่พออ่านกูจี กูจี ต้องเปิดหนังสือไปเล่าไป จึงต้องใช้ขาตั้ง จึงอยู่ในอาการงึ่กๆ งั่กๆ แต่ชาวคณะแทนที่จะสงสารกลับประณามว่าพูดจนน้ำลายแตกฟองไปเลยซ๊อต ดูซิอันตัวเราช่างน่าสงสารเสียจริงๆ ช๊อตซะปากบวมยังไม่มีครายสงสารเลย
ตอนสุดท้าย เด็กๆ …

เช้าวันที่ 6 เราก็เริ่มออก start ประมาณแปดโมงเช้าคุณพี่ดวง คุณนายของผู้ใหญ่หวังเจ้าถิ่น ส่งเสียงวี้ดวายบอกว่า (นึกถึงตอนไปสัมมนาแล้วขี้หมาเป็นเหตุ) บอกว่าได้แต่ตัวสวยงามตั้งเส้นผม จรด….ปลายเท้า แต่รองเท้าไฮโซโก้เก๋ดันทำพิษ เก่าเก็บจนส้นรองเท้า แตก แยกแล้วแบะออก กว่าจะออกเดินทางรองเท้าพลันส้นหายยยยยย เป็นเหตุให้พวกเราได้หัวเราะงอหาย และพี่พัชต้องแวะไปเปลี่ยนบาทาใหม่ที่บ้าน
ครั้งนี้มีนักศึกษาช่วยงานไปทั้งหมด 5 คน …

กว่าอีเล้งเค้งโค้งจะออกงานได้ต้องผ่านกระบวนการมากมาย… อีเล้งเค้งโค้ง เป็นงานเขียนของนักเขียนวรรณกรรมเด็กมือฉมังของไทยคือ อาจารย์ชีวัน วิสาสะ ตัวละครเป็นห่าน หนังสือขึ้นต้นว่า มีห่านตัวหนึ่งหน้าบึ้งหน้าบูด ไม่เอ่ยพูด…….. จะจบบทกลอนว่า ส่งเสียงเป็นเพลงอีเล้งเค้งโค้ง ไปทุกหน้าๆ จนจบเล่ม
อีเล้งเค้งโค้ง ปกแข็งมีอยู่สองเล่ม เป็นเรื่องของ การไปเมืองใหญ่ กับไปอยุธยา ซึ่งตอนหลังนี้ …