CONSAL ตอนโซซัดโซเซ
เอาเข้าจริงๆ พอตีสองหิวน้ำ เลยลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปกลับไปนอนต่อ น้องแตนตกใจบอกว่าไม่มีอะไรหรอกพี่กลัวจะเหมือนตอนมาที่ลืมตื่นและนาฬิกาก็ไม่ปลุก แต่ที่ฮานอยพอตีสี่นาฬิกาปลุกอย่างซื่อสัตย์ โทรไปบอกเกียรติว่ารถมารับตีห้าครึ่งปลายทางส่งเสียงร้องตกใจ
ตีห้าเรากับแตนก็ขนของลงมา รอจนตีห้าครึ่ง มีคนไทยที่กลับพร้อมกันและพักที่นี่ทั้งหมดสี่คนคือเราสองคน น้องแตนและอาจารย์ภรณี จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ส่วนอีกร่วมยี่สิบเป็นชาวฟิลิปปินส์ พวกเราทุกคนค่อนข้างเสียดายกับอาหารเช้าที่เปิดให้ตอนหกโมงเช้า แต่พอถึงเวลาจริงๆ ไกด์กลับบอกว่ามามีรถมารับพวกเราตอนเจ็ดโมงครึ่ง ก็เลยดีใจว่าไม่ต้องไปจ่ายค่าอาหารเช้าอีก อาจารย์บอกว่าเมื่อวานก็ถามหลายครั้งแล้วว่ารอบที่สองจะมารับกี่โมง ก็บอกว่าบอกไปแล้วไงครับ
แต่…เจ็ดโมงสิบห้ารถก็ยังไม่มา (ทุกครั้งรถจะมาคอย) ยี่สิบ จนถึงเจ็ดโมงครึ่ง ชักเริ่มมีการเคลื่อนไหวโดยเฉพาะกับชาวฟิลิปปินส์ เรานั่งอยู่แถวนั้นได้ความว่าไม่มีรถแล้วก็เริ่มมีการโทรและโทร วิ่งกันไปมาระหว่างไกด์จนหน้าซีดและเหงื่อโทรมกาย ส่วนเวลาก็เดินไปเรื่อยๆ มีรถจากอีกโรงแรมหนึ่งผ่านหน้าเรามีคุณหญิงแม้นมาส ชวลิต นั่งอยู่ในคันนั้นด้วย อาจารย์บอกว่าท่านกลับ fight เดียวกับเราวิ่งผ่านเราไป คนในรถโบกมือบ๊ายบายให้ แต่ แล่นไปแล้วก็ถอย พหวกไกด์็คุยกัยประสานงานกันลั่นไปหมด ไกด์บอกว่ามีเฉพาะฟิลิปปินส์ใช่ไหม อาจารย์บอกว่าไม่ใช้เป็นคนไทยด้วยสี่คน เครื่องบินออกเวลาเดียวกัน ขอไปรถบัสคนนั้นได้ไหม ไกด์บอกว่ารอก่อนๆๆ เอาแล้วซิ !
เราเห็นท่าไม่ดีบอกเกียรติให้ยกกระเป๋าลงมา ส่วนของน้องแตนกับอาจารย์อยู่ข้างล่าง อาจารย์วิ่งไปบอกเบลล์บอยให้มาช่วยยกกระเป๋า แล้วพวกเราทั้งสี่คนก็ช่วยกันขนของลงมาที่ถนน ในใจคิดว่ายินก็นะ ส่วนไกด์ก็วิ่งอยู่แถวๆ ถนน อาจารย์ไปบอกว่าคนไทยสี่คนไปรถบัสก็ได้ แต่ไกด์บอกว่าให้ขึ้นแท็กซี่ไปเลย เรานับกระเป๋าเช็คของแล้วก็กระโดดขึ้นรถไปกันอย่างพร้อมเพรียงไปล่วงหน้าก่อนใครๆ อาจารย์บอกว่าทัวร์จ่ายนะพวกเราไม่เกี่ยว แท็กซี่ก็คุยกับไกด์แล้วก็จดเลขอะไรไม่รู้ เราเลยแน่ใจว่าเราไม่ต้องเสียเิงินแน่นอน ฮานอยรถติดค่ะ และขับรถในความเร็วไม่เคยเกินหกสิบ กม.ต่อชั่วโมง นั่งในรถ ก็เล่าวีรกรรมของเราสองคนให้อาจารย์ฟัง บอกว่าพวกหนูไม่อยากไปยุ่งกับใครจริงๆ เพราะไปอยู่ที่ไหน ป่วนที่นั่น
กว่าจะถึงสนามบินนอยไบ ฮานอย ก็แปดโมงกว่าเราทุกคนไม่มีปัญหา ยกเว้นคนพิเศษทีเริ่มติดขัดตั้งแต่ตรงเช็คอิน ต้องเอาเอกสารทั้งหมดไปให้ดู แค่ก็ต้องตามอีกคน และอีกคนมาถามว่าทำอย่างไร แต่ตรงนี้เสียเวลาไม่นาน ในที่สุดก็เรียบร้อยเราก็เดินออกจะเข้าไปข้างใน เราเห็นกลุ่มฟิลิปปินส์เริ่มเข้ามา พบคุณหญิงอาจารย์เลยพาไปเช็คอินจึงยืนคอยสักพัก เห็นเจ้าไกด์คนเมื่อเช้ามาที่สนามบินด้วยเหงื่อเต็มกายจริงๆ คงลุ้นน่าดู เพราะหากพลาดไปสงสัยต้องจ่ายอักโข ลำพังจ่ายค่ารถแท็กซี่ก็แย่แล้ว พอครบทั้งสี่คนแล้วก้พากันไปข้างใน
ที่ ตม. ทุกคนไม่มีปัญหา ยกเว้นคนพิเศษที่ยุ่งมาก ทุกคนจะคอยเป็นพยานบุคคลให้ว่าเป็นคนไทยนะจีะ แต่เขาก็แค่ถาม แล้วก็หายไปส่วนเราก็คอยไป จนเกรงใจจึงบอกว่าให้เข้าไปก่อนเถอะเราสองคนจะดูแลตัวเอง แล้วเราก็คอยและคอย เกียรติเดินเข้าห้องโน้น ไปตรงนี้ มีเวลานิดหน่อยเล่าให้ฟังว่าเขาบอกว่าต้องไปขอวีซ่า ก็บอกว่ากำลังกลับไทยทำไมต้องเสียค่าวีซ่า และเครืื่องบินกำลังจะออก ยืนคุยกันสักพักก็ให้ตามไปไหนไม่รู้มองไม่ทัน ส่วนเราก็ยืนอยู่คนเดียวหอบของ แล้วก็มองมองนาฬิกา จนทนไม่ไหวเพราะเกรงว่าเขาจะมีช่องทางพิเศษที่เข้าไปข้างในโดยที่เราไม่รู้ แต่ก็เอ๊ะเกียรติต้องรู้ซิว่าเราอยู่ตรงนี้ แต่ก็เอ๊ะยังไงว่านี่จะสิบโมงแล้วยังไม่มีวี่แวว จนอดรนทนไม่ไหวต้องเข้าไปถามให้แน่ใจว่ามิสเตอร์สมเกียรติอยู่ที่ไหน เขาบอกว่าอยู่ที่ห้องโน้นชี้ไปเราก็เขย่งดูไม่เห็น เห็นใครไม่รู้ ก็ถามไปว่าเราคอยตรงนี้ใช่ไหม เขาก็บอกว่าใช่ ก็ยืนคอย เขย่งดู แล้วก็มองนาฬิกา สลับกันไปมา จนสิบโมงเกียรติก็เดินจะเข้ามาอยู่แล้ว ก็ยังมีคนเรียกให้ออกไปเข้าคิวใหม่อีก แล้วก็จะเข้าไปขึ้นเครื่อง แต่เราต้องทิ้งขวดน้ำทั้งหมดที่เรามีทั้งหมดและเราก็ไม่มีเวลา หรือมีแก่ใจที่จะยกขึ้นดื่ม (น้ำเปล่าในฮานอยราคาสูงมาก) เสียดายจัง
สิบโมงห้านาที เราต้องรีบเดินไปที่ประตู อาจารย์กับคุณหญิงนั่งอยู่ ยิ้มรับเมื่อเห็นเราสองคนเดินมา ส่วนเราวางของแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ กลับมาพบน้องแตนและกฌตกใจเพราะคิดว่าเราเข้ามาแล้ว และคงอยู่ระหว่างการซื้อของ
เราเดินขึ้นเครื่อง ลงจากเครื่อง รับกระเป๋าเป็นคนสุดท้าย และี่มีอาการโชซัดโชเซ
ฉันรักเธอ…ประเทศไทย
2 thoughts on “CONSAL ตอนโซซัดโซเซ”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
ยินดีต้อนรับกลับบ้านเรา ที่ไหนจะดีไปกว่าเมืองไทย
ไหนๆก็ถึงบ้านแล้ว ประสบการณ์แบบนี้ จำไว้แลบอกหรือสอนต่อๆกันไปว่า ต้องสำเนาๆๆๆๆ และให้ใส่ตัวจริงในกระเป๋าผ้าแล้วแขวนคอไว้ตลอดเวลา แม้เวลานนอนก็ตาม ป้าทำมาแล้ว