ป้าน้อยในที่นี้ หลายคนในห้องสมุดคงรู้จักดีคือ คุณวนิดา คนียพันธุ์ หรือป้าน้อยของทุกคน อดีตหัวหน้าฝ่ายบริการ ซึ่งได้เกษียณอายุราชการไปแล้วเมื่อปี 2547 ซึ่งดิฉันเองเข้ามาปฏิบัติงานที่นี่ปี 2544 ก็มีโอกาสได้รู้จัก คุ้นเคยกับป้าน้อยไม่นาน เพราะฉะนั้นข้อมูลต่างๆ ที่เกี่ยวกับป้าน้อยก็มีไม่มาก
ที่กล่าวมานี้ ก็เพื่อจะเล่าให้ฟังถึงกระบวนการตามหา เรื่องมีอยู่ว่าวันจันทร์ที่ 29 มิ.ย. ได้ทราบข่าวว่า งานคลังโทรมาที่หอสมุด เพื่อขอเบอร์ติดต่อกับคุณวนิดา (ขอเรียกว่าป้าน้อยดีกว่า) เรื่องการสมัครเข้าโครงการของ กบข. ซี่งเป็นสิทธิประโยชน์ของตัวป้าน้อยเอง หลายๆ คนช่วยกันคิดว่าจะติดต่อป้าน้อยได้อย่างไร เริ่มจากเบอร์เดิมแต่ติดต่อไม่ได้ ต่อจากนั้นก็พยายามยามสอบถามจากคนคุ้นเคย ได้เบอร์โทรมาก็ส่งให้งานคลังก็ติดต่อไม่ได้อีก แล้ววันจันทร์ก็ผ่านไป จนเช้าวันอังคารที่ 29 มิ.ย. งานคลังก็โทรมาอีกว่าจะต้องติดต่อให้ได้ภายใน 16.30 น. ของวันนี้ ไม่เช่นนั้นสิทธิประโยชน์การรับเงิน และบำนาญที่เพิ่มขึ้นทุกเดือนจะไม่ได้รับ เอาล่ะสิ…ทำงัยดี
คราวนี้ทุกคนก็ช่วยกันค้นหาข้อมูลกันใหญ่ เริ่มจากคนใกล้ตัวดิฉันก่อน พี่ใหญ่ พี่ตา ช่วยกันค้นใน google ค้นเท่าไหร่ก็ไม่พบ พยายามนึกถึงลูก หลาน ญาติพี่น้องของป้าน้อย แล้วค้นทุกวิถีทางจนหมดครอบครัว ก็มาพบที่ชื่อของลูกสาวป้าน้อย คือนางสาวพิชญพันธุ์ คนียพันธุ์ พี่ใหญ่ค้นเจอว่าทำงานอยู่ที่ รพ.นพรัตนราชธานี ต่อจากนั้นพี่ตาก็พยายามสมัครเป็นเพื่อนในเฟชบุ๊ค ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ จนเวลาล่วงเลยไปประมาณเกือบบ่ายแล้ว ทำงัยดี พี่ใหญ่ก็เลยบอกให้ดิฉันลองโทรติดต่อที่โรงพยาบาลฯ ก็โทรไป
ขอเล่าการสนทนาระหว่างประชาสัมพันธ์
ประชาสัมพันธ์ : สวัสดีค่ะ โรงพยาบาลนพรัตนราชธานี กรุณากด หมายเลข (บอกมายืดยาวแต่ไม่จำ รอฟังเฉพาะตอนที่ บอกว่า กด 0 เพื่อติดต่อประชาสัมพันธ์ค่ะ
(รีบกด 0 ทันที)
ดิฉัน : สวัสดีค่ะ ต้องการติดต่อกับคุณพิชญพันธุ์ คนียพันธุ์ ค่ะ
ประชาสัมพันธ์ : อยู่แผนกอะไรคะ
ดิฉัน : ต้องขอโทษด้วย ไม่ทราบแผนกค่ะ รบกวนช่วยเช็คให้ด้วยได้ไม่คะ
ประชาสัมพันธ์ : งั้นต้องรอเช็คกับแผนกทรัพยากรบุคคลค่ะ แต่ต้องบ่ายโมงนะคะ
เวลาที่โทร ประมาณ 12.55 น. สงสัยว่าทำไมไม่ติดต่อให้ดิฉัน ทั้งที่อยู่ภายในโรงพยาบาลเดียวกัน การติดต่อสื่อสารน่าจะรวดเร็วกว่า แต่ก็ต้องรออีกด้วยความกังวลว่า  ถ้าติดต่อได้แล้ว ป้าน้อยจะมาทันหรือไม่  จนเวลาผ่านไปประมาณ 13.10 น. ก็เริ่มกระบวนการตามหาอีกครั้ง… โทรเบอร์เดิม
ประชาสัมพันธ์ : สวัสดีค่ะ โรงพยาบาลนพรัตนราชธานี
(คราวนี้ไม่รอฟังแล้ว กด 0 เลย)
ดิฉัน : สวัสดีค่ะ ขอโอนสายไปที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคล
ฝ่ายทรัพยากร : สวัสดีค่ะ
ดิฉัน : ขอสายคุณพิชญพันธุ์ คนียพันธุ์ ค่ะ
ฝ่ายทรัพยากร : พิชญพันธุ์ คนียพันธุ์ ไม่มีนะคะ แต่เอ๊ะเปลี่ยนนามสกุลหรือเปล่า อ๋อ…เปลี่ยนเป็น จันทะ ค่ะ เดี๋ยวโอนไปที่ 7219 แต่ถ้าไม่มีผู้รับสาย ก็ต่อ 7120 นะคะ
(รอสายนานมาก ไม่มีผู้รับสาย และสายตัดไปที่ฝ่ายทรัพยากรฯ อีกครั้ง) เลยแจ้งว่า เป็นเรื่องที่ด่วนมาก ต้องติดต่อให้ได้ภายใน 16.30 น. เป็นเรื่องของคุณแม่เจ้าหน้าที่ท่านนี้ค่ะ เจ้าหน้าที่ก็รับเรื่องและขอเบอร์ติดต่อกลับ ดิฉันก็ลุ้นว่าจะติดต่อกลับมาทันไหม ก็เงียบหายไปอีก
จนวลาประมาณ 14.20 น. กดโทรศัพท์อีกครั้ง ติดต่อที่ประชาสัมพันธ์ และเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง โชคดีที่เจ้าหน้าที่ท่านนี้รับเรื่องอีกคน และช่วยกันจนได้รับการติดต่อกับจากลูกสาวป้าน้อย ก็ได้ทราบว่าที่แผนกมีประชุม แต่ลืมเอกสารก็เลยแวะลงมาที่ฝ่าย และได้รับข้อความจึงโทรกลับมา จากนั้นจึงได้ประสานงานกับงานคลังจนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ตั้งแต่ที่เล่ามาอาจดูเป็นเรื่องปกติในการสืบหา ติดต่อ ประสานงาน แต่ด้วยมีระยะเวลาที่จำกัดในการดำเนินการ ในระหว่างที่ติดต่อนั้นรู้สึกว่ามันช่างยากลำบากเหลือเกิน แต่ก็ดีใจที่ได้ช่วยให้ป้าน้อยได้รับสิทธิประโยชน์ที่พึงจะได้รับ และต้องขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้เหตุการณ์ครั้งนี้