จากที่ได้เล่าเรื่องการไปศึกษาดูงานประเทศเกาหลี มาแล้ว ต่อไปนี้ขอเก็บตกเรื่องราวที่ได้พบเห็นระหว่างการเดินทางในวันที่ 18 – 22 มีนาคม 2556 มีทั้งเรื่องน่าตื่นเต้น ตกใจ หวาดเสียว และเป็นอุทธาหรณ์ของคนเดินทาง ที่ต้องมีการเตรียมความพร้อมทั้งทางกาย ทางใจและมีสติพร้อมมีสตางค์ไว้ด้วยก็จะดี
1. ลืมกระเป๋า ด้วยความดีใจ จะไปเกาหลี เริ่มตั้งแต่วันที่18 มี.ค 56 เวลา 17.00น.ออกเดินทาง ช่วงระหว่างรถติดไฟแดงอยู่ 4 แยกสนามจันทร์ น้องนกเล็กแจ้งว่าวางกระเป๋าไว้ที่เก้าอี้หน้าหอสมุดฯไม่ได้ถือขึ้นรถมาด้วย…….คนขับรถก็ใจดี กลับรถมาเอาไปได้ เพราะรู้ตัวเร็ว มิฉะนั้นกระเป่าใบนี้ อดเที่ยวเกาหลีแน่ๆ
2. นำพาสปอร์ตมาไม่ครบ เมื่อถึงเวลาตรวจหลักฐานฯ ขาออกจากประเทศไทย(ประมาณ 21.00น.) ไกด์เดินมาบอกน้องก้อยว่าต้องแสดงพาสปอร์ตเล่มใหม่ด้วย(เอามาเฉพาะเล่มเก่า)…ก็ต้องโทร.ให้ลูกนั่งแท็กซี นำมาให้…ทันเวลา ดีนะที่อยู่กรุงเทพฯ ถ้าคนนครปฐมลืม…อดไปแน่นอน
3. ห้องน้ำ บนเครื่องบิน พี่จุ๋มเข้าห้องน้ำ แล้วเปิดประตูออกไม่ได้ พี่ๆน้องๆที่เข้าแถวรอคิวอยู่ต้องไปตามพนักงานมาช่วยเปิดให้ ดีนะ!ที่มีพี่ๆน้องๆอยู่ด้วย มิฉะนั้นจะอายมากกว่านี้ ขากลับเลยทำตัวให้มิต้องเข้าห้องน้ำ(ดื่มน้ำน้อยหน่อย) คิดดูแล้วกัน อดทนแค่ไหนตั้ง 5 ชั่วโมง ขอแนะนำ..เมื่อพบของใหม่/แปลก ควรสอบถามผู้รู้ก่อนก็จะดี(แต่ละที่จะไม่เหมือนกัน) ฮา…จริงๆ
4. ทดสอบของขลัง  วันที่ 19 มี.ค.56 ถึงสนามบินอินชอนประเทศเกาหลี ตรวจคนเข้าเมือง…มีสัญญาณเสียงดัง พบว่าเป็นพี่บุญตานี่เอง พี่ท่านพกตะกรุดหลวงพ่อทา(ทำด้วยลูกปืน)รุ่นดังเสียด้วย จึงถูกเจ้าหน้าที่ยึดไว้และให้มารับคืนขากลับได้ แต่พี่ตาขอมอบให้เจ้าหน้าที่ไป(เจ้าหน้าที่เขามองแบบ งง… งง เสมือนไม่อยากได้/ก็เขาไม่รู้จักหลวงพ่อและคงกลัวลูกปืนด้วย เพราะมีปัญหากับเกาหลีเหนืออยู่)
5. ลองอีกสักครั้ง วันที่ 22 มี.ค.56 จะกลับประเทศไทยแล้ว ณ ที่สนามบินอินชอนประเทศเกาหลี ตรวจผู้โดยสารขาออก มีสัญญาณเสียงดัง หันไปเป็น พี่วิท เลยถูกตรวจสอบเข้ม ถอดทุกอย่างที่สามารถถอดได้ ใส่ในตะกร้า ก็ยังเป็นที่สงสัยอีก แต่ไม่พบอะไร ตอนเดินออกมาพี่ท่านถือแผ่นป้าย(ภาษาเกาหลีเคลือบพลาสติก)มา 1แผ่น พร้อมบ่นเบาๆ “ให้มาทำไม” พวกเราแปลไม่ได้ ไกด์ก็ไม่อยู่ ท่าน ผ.อ.จึงเดินไปสอบถามประชาสัมพันธ์ แจ้งว่าไม่มีอะไรและเก็บป้ายไป(เฮ้อ..โล่งไปที…แล้วเอาป้ายมาใส่ในตะกร้าพี่เขาทำไม..ตกใจหมด)
6. กระเป๋าของใคร ขาไปลืมกระเป๋า ขากลับหยิบกระเป๋าคนอื่นมา  พอถึงสนามบินสุวรรณภูมิ ดีใจจังถึงประเทศไทยแล้ว ทุกคนรับกระเป๋าทยอยกันออกจากสนามบินไปขึ้นรถตู้ที่มารอรับ น้องหนึ่งมาหลังสุดเพราะอยู่ช่วยดูแลความเรียบร้อยพร้อมแจ้ง พี่ปัญ ว่ากระเป๋าของพี่ยังอยู่ข้างใน 1ใบนะ..และนำมาให้ด้วย ส่วนพี่ปัญ ก็งง..งง เอามาครบแล้วและนำขึ้นรถตู้เรียบร้อยแล้วด้วย พอตรวจสอบพบว่ามิใช่กระเป๋าตน แต่ลักษณะเหมือนกันเปี้ยบ ต่างกันตรงชื่อที่ห้อยไว้ และแล้วก็ต้องนำของเขาไปคืน………..ขอจบเพียงแค่นี้นะค่ะและขออภัยเพื่อนๆที่เอ่ยนาม ดูรูปภาพต่อได้เลย

 


 

 
 

*****************************